WYPRAWY
FILMY

Follow @fireblade_pl

WYPRAWA CHORWACJA 2010 1/2

opis przesłany przez: Marcin Lubecki (marcinSC33)

wyświetlono: 12194 razy

Tweet

Przygotowania:

Pomysł wakacji na motocyklu nie był niczym nowym. Co roku w miarę moĹźliwości spędzałem wakacje – krĂłtsze lub dłuĹźsze na moto. Z racji , Ĺźe większość wyjazdĂłw była solo ten miał być inny – zabiorę narzeczoną :D. Trochę kilometrĂłw wspĂłlnie zrobiliśmy ale raczej na krĂłtszych trasach (maksymalnie do 400km dziennie – Tatry Słowackie i podobne tematy) więc lekka obawa była jak będzie podczas znacznie dłuĹźszej trasy. Gdzie pojechać? Pomysłów było wiele:

1. Rumunia z upragnioną Trasą Transfogarską – odpadła po konsultacji z kolegami , ktĂłrzy śmigają tam co roku na Enduro;
2. Alpy – ze względu na koszty tym razem pozostały w sferze marzeń ;
3. Chorwacja – kojarzyła się nam z nudnym leĹźeniem na plaĹźy i starymi, bogatymi, zachodnimi turystami. Plusem był natomiast autostradowy dojazd odpowiadający fajerowi. Przewertowaliśmy fora internetowe, przewodniki opisujące ten ciekawy kraj i stwierdziliśmy , Ĺźe skoro tam nie byliśmy to warto zaryzykować.

Jakiś czas wcześniej przy okazji wypadu na tor do Biłgoraja poznaliśmy parę na ZX10R Szymka i Agnieszkę , którym zaproponowaliśmy żeby pojechali z nami. Kierując się zasadą , że w grupie razniej zaproponowałem również na forum uczestnictwo jeśli ktoś chce ale bez większego zainteresowania.

Pierwszy dzień

Wyjazd ustaliliśmy na godz.3:00 ze względu na wysokie temperatury w dzień oraz mniejsze ilości Słowackich policjantĂłw o tak dziwnej porze. Nawet udało nam się szybko zebrać , ruszyliśmy trochę zaspani ale pełni entuzjazmu w trasę. Ostatnie pełne tankowanie za złotĂłwki przed Barwinkiem i jazda. Około 6:00 mijaliśmy juĹź Węgierską granicę w Senie. Na pierwszej stacji kupiliśmy 10 dniowe winiety na Węgry – koszt z tego co pamiętam ok.10E – przy okazji płacąc Euro a nie Forintami zapłaciliśmy rekordowo duĹźo za paliwo (chyba 1,5E/1l). Od Miszkolca wjeĹźdĹźamy na autostradę i trzymamy przelotową 150-180km/h. Niestety nie mieliśmy nawigacji więc korzystamy z mapy, mijając obwodnicą Budapeszt pakujemy się w spory korek wlekąc się przez kilkanaście kilometrĂłw środkiem 40km/h w ponad 30 stopniowym upale. Wszystkim ten krĂłtki kawałek dał się we znaki, przegrzanie spotęgowały teĹź skĂłrzane kombinezony (ja, Aga, Szymek – tylko Ewelina miała tekstylne ciuchy).

Decydujemy, Ĺźe dziś dojeĹźdĹźamy do Balatonu. Około 13:00 zjeĹźdĹźamy z autostrady M7 na miejscowość Balatonszarszo. Szybka decyzja lecimy dalej? Czy zostajemy tutaj do jutra? Przegrzani wybieramy wspĂłlnie opcję drugą .Szybko znajduję bungalow 6-osobowy dla naszej czwĂłrki za cenę…5E/osoba po krĂłtkim targowaniu. Warunki niezbyt fajne ale nie mieliśmy siły nic szukać więc wyskakujemy z kombinezonĂłw rozpakowujemy motocykle i zasuwamy do wody. Całe popołudnie spędzamy w Balatonie – szkoda, Ĺźe nie umiem pływać. Przebrani w spodenki śmigamy na obiad do handlowej części miejscowości gdzie trafiamy na najgorszy gulasz na świecie serwowany przez gościa wyglądającego jak kuzyn Jasia fasoli. Po powrocie chwilę siedzimy jeszcze w jeziorze, ktĂłre mi bardzo odpowiada poniewaĹź jest płytkie, nawet 500m od brzegu woda sięga mi niewiele powyĹźej pasa. Szybko idziemy spać poniewaĹź planujemy znĂłw start jutro o 4:00 rano i dojazd do Plitvickich Jezior. Dziś przejechaliśmy ponad 600km.

Drugi dzień

4:00 szybko mocujemy bagaĹźe na moto, wskakujemy w kombinezony i lecimy w stronę Letenye – granicy z Chorwacją. DojeĹźdĹźamy kilka kilometrĂłw i lecimy autostradą M7 we mgle (duĹźa ilość wody w okolicy, po prawej Balaton i rezerwaty bagien). Mimo lekkiej mgły i dość niskiej temperatury utrzymujemy nadal znośną średnią w granicach 180km/h. Szybko dojeĹźdĹźamy do Letenye robiąc jeden krĂłtki przystanek na tankowanie. Na granicy korek – mijamy środkiem, szybkie sprawdzenie dowodĂłw i zachęta od celnika w stronę Szymka aby zaprezentował jakie dzwięki wydobywa dycha z AkrapĂłw na wysokich obrotach – ofiara spełniona :D. Kilka kilometrĂłw za terminalem pierwsze bramki i haracz za przejazd autostradą do Zagrzebia (w Chorwacji wszystkie autostrady są płatne dla moto na zasadzie jak nasza A4). Około 8 dojeĹźdĹźmy do stolicy. Na pierwszym tankowaniu zauwaĹźamy drastyczną róşnicę w cenach Ĺźywności a szczegĂłlnie picia w porĂłwnaniu z Węgrami czy Słowacją (byliśmy na to przygotowani). Jest sobota korki przed bramkami są ogromne ale przepychamy się środkiem trąbiąc na puszkarzy (Fajer trochę mnie ogranicza ze względu na poszerzające torby boczne). Zaczyna robić się ciężko lecimy 30-40km/h wśrĂłd setek samochodĂłw w ponad 30 stopniowym upale, wentylatory wyją jak wściekłe aĹź wydech grzeje w tyłek. Na szczęście dajemy radę i po ok. 45minutach mijamy bramki, za ktĂłrymi czeka na nas zakorkowana autostrada. W akcie desperacji lecimy poboczem 100-120km/h, samochody jadą 60-80km/h. Dołącza do naszej kolumny Chorwat z laską na CBFie i tak sobie podróşujemy aĹź do momentu, w ktĂłrym zauwaĹźamy, Ĺźe wszystko wrĂłciło do normy i moĹźemy znĂłw jechać normalnym pasem z rozsądną przelotową. ZjeĹźdĹźamy z autostrady A6 na Karlovac (miasto nad rzeką Kupą heh). Miasto wydaje się brzydkie i nie ciekawe – przypomina słowackie blokowiska i zaniedbane industrialne krajobrazy. PoniewaĹź jest bardzo gorąco, chcemy jak najszybciej dotrzeć na Plitvickie Jeziora, lecimy dalej – zatrzymuje nas jakieś 5km za Karlovacem ekspozycja ze sprzętem z czasu wojny domowej, kilkoma zdewastowanymi budynkami i „bombką” wielkości mojej RRy. Oglądamy eksponaty, robimy spoĹźywcze zakupy w pobliskim sklepie i ruszamy dalej.

Teren zaczyna być coraz bardziej pagĂłrkowaty, ruch bardzo duĹźy, widać teĹź sporadycznie patrole policyjne więc prędkość przelotowa bardzo spada. Wleczemy się przez 40-50km coraz bardziej krętą trasą aĹź Ĺźal , Ĺźe wieziemy ze sobą bagaĹźe – najchętniej zrzucilibyśmy sakwy i poganiali po okolicznych winklach (moja frustracja sięga zenitu jak wyprzedza nas koleś na zx10r z prędkością „na oko” 2 razy większą niĹź nasza i rykiem rodem z motogp). Widoki częściowo rekompensują brak moĹźliwości do zasuwania. Mijamy przepiękną miejscowość Slunj gdzie rzeka Slunjcica wpada do Korany tworząc liczne wodospady, ktĂłre podziwiamy kilkadziesiąt metrĂłw niĹźej. Nad osadą gĂłruje masywny most dający moĹźliwość podziwiania kanionu rzeki i architektury miejscowości. Po 5 minutowym postoju jedziemy dalej. Jesteśmy coraz bliĹźej celu więc pora rozejrzeć się za noclegiem. Zatrzymujemy się przed Rakovicą przy domu oferującym noclegi… będzie to nasz pierwszy w Chorwacji (kaĹźdy zastanawia się „ciekawe ile nas skasują?”). Niepewnie pytam właścicieli ile chcą za 4 osoby w konfiguracji pokoji 2x2os lub 1x4os – po negocjacji bierzemy pokĂłj 4 osobowy z aneksem kuchennym 12,5E/os. Warunki są co najmniej bardzo dobre. Szybko wyskakujemy z kombinezonĂłw, prysznic, nakładamy spodenki, koszulki aparat , woda do plecaka i śmigamy zwiedzać park narodowy Plitvickich Jezior. Bilety ok. 15E/os nie należą do najtańszych ale napewno warto. Wybieramy do zwiedzania dłuĹźszą opcję – wyjeĹźdĹźamy specjalnymi „autobusami” do gĂłrnego jeziora i stopniowo schodzimy coraz niĹźej podziwiając coraz wyĹźsze i większe ilości wodospadĂłw (jest ich około 90). Woda ma niesamowite kolory błękitny, turkusowy, zielony z całą gamą odcieni (w Ĺźartach podejrzewamy zarząd o barwienie płynem do mycia naczyń).

Wszystkich jezior jest 16, są one róşnej głębokości oraz powierzchni a ich wysokości npm zaczynają się od 636 a kończą na 503 mnpm. Wycieczka po parku zajmuje nam spokojnym tempem około 4 godziny. Docieramy do przystani skąd zabiera nas prom do punktu, z ktĂłrego wystartowaliśmy. Chętnie zobaczylibyśmy jeszcze krĂłtszą trasę gdzie płynie się większą część promem ale niestety jest juĹź prawie 19:00. Pełni pozytywnych wraĹźeń wracamy 15km na nocleg gdzie zastajemy 3 samochody z polski. Rozmawiając z „Ziomalami” ustalamy dalszy ciąg trasy na podstawie uwag gościa z Gdańska , ktĂłry nocuje na naszym piętrze (kilkakrotnie był juĹź w Chorwacji swoim CBF600).

Trzeci dzień

5:00 dzień wita nas niepewną pogodą więc przeciwdeszczĂłwki wędrują na samą gĂłrę bagaĹźu. Nie pękamy, ruszamy a z chwili na chwilę pojawia się słońce i znikają chmury. Jesteśmy coraz bliĹźej gĂłr, krajobrazy są przepiękne. Tereny w większości opustoszałe (blisko Bośnia i Harcegowina), kolory traw, widoki, wszystko robi się coraz bardziej niespotykane dla nas. Momentami wieje silny wiatr usiłujący przestawić nasze sprzęty na sąsiedni pas. Mijamy bazę wojskową obowiązkowe fotki – przecieĹź zakazy są po to Ĺźeby je łamać.

Cały czas jedziemy drogą oznaczoną na mapie nr.1 , która okazuje się być całkiem dobra a z każdym kilometrem jest coraz piękniej i pojawiają się coraz częściej fajne serpentyny. Tereny robią się coraz bardziej dziewicze i opustoszałe. Im wyżej jesteśmy tym mniej wiosek , które praktycznie można nazwać osadami. Zabudowania robią przygnębiające wrażenie, większość to biedne polepione domy, niektóre noszą ślady po kulach. Bardzo dużo pustostanów a największe wrażenie zrobiła wioska mająca na oko 20-30 domostw, z których tylko trzy sprawiały wrażenie zamieszkałych. Lecimy przed siebie i chyba każdy ma chwile refleksji po tych widokach. Czasem zatrzymujemy się na krótką przerwę oraz pamiątkową fotkę.

Docieramy serpentynami z panoramicznym widokiem do miasta Gracac gdzie tankujemy i jemy zapasy zrobione w markecie. Humory dopisują, wszyscy pełni wraĹźeń zastanawiamy się gdzie dziś będziemy spać – planujemy dotrzeć do Splitu. Kierujemy się na Knin gdzie zjeĹźdĹźamy na drogę nr.33. Od Kninu do Splitu juĹź rzut beretem, po godzinie przecinamy gĂłry tunelem i ukazuje się nam panorama miasta. ZjeĹźdĹźamy z obwodnicy i zaczynamy szukać noclegu. Pytamy w dwĂłch pensjonatach ale ceny odstraszają – około 25 E /os. Miejscowi kierują nas na kemping Stobrec, do ktĂłrego dojazd jest świetnie oznakowany. Na miejscu wynajmujemy duĹźy namiot (przedsionek i dwie oddzielone sypialnie z łóżkami i materacami) za cenę 12,5E/os (tutaj nie dało się utargować). Warunki są super, 50m od morza, czysto, sanitariaty i cała reszta super utrzymane.

Szybko rozpakowujemy bagaże, przebieramy się, chłodzimy w morzu. PóĽniej lecimy na zakupy do marketu, pożyczamy kuchnię gazową od kierowcy autokaru z Polski - gotujemy kolację. Wieczorem jedziemy na miasto gdzie największą atrakcją jest Pałac Dioklecjana będący centralną częścią starówki oraz Promenada z palmami. Spacerujemy, zwiedzamy do póĽnych godzin nocnych. Dziewczyny zaraz zauważają wszystkie egzotyczne rośliny typu limonki, aloesy, palmy. Miasto ma swój klimat i robi na nas duże wrażenie więc decydujemy spędzić w tym miejscu kolejny dzień. Kładziemy się spać o 2 w nocy.

Dzień Czwarty

Ponieważ zostajemy kolejny dzień w Splicie śpimy dłużej niż zwykle :D. Około południa wyruszamy zwiedzać miejsca, których nie udało się zobaczyć wczoraj. W plażowych strojach (jak większość miejscowych) jedziemy na moto do centrum i z przewodnikiem Pascala w ręce śmigamy po mieście. Zaczynamy znowu od Pałacu Dioklecjana, który stanowią w zasadzie resztki murów wkomponowanych w architekturę starówki. Wewnątrz pozostałości pałacowych znajdują się budynki mieszkalne, restauracje, sklepy z pamiątkami a całość zajmuje bardzo dużą powierzchnię.

Podziwiamy Katedrę ÂŚw. Dujama i następnie kierujemy się na wzgĂłrze – półwysep Marian. Jest ponad 30 stopni celsjusza więc wyjście na dość strome wzgĂłrze zajmuje nam sporo czasu. Widoki jakie zastajemy docierając do tarasu rekompensują wysiłek z nawiązką. Panorama miasta na tle gĂłr i morza jest naprawdę piękna.

Chłodzimy się zimną wodą i w cieniu drzew odpoczywamy. Schodzimy z wzgórza, robimy trochę fotek, wskakujemy na sprzęty i śmigamy na kemping by ugotować obiad. Ponieważ jest dość wcześnie decydujemy się na wycieczkę do oddalonego o 20km Trogiru. Pakujemy picie, aparat i śmigamy zakorkowaną magistralą. Trogir to malutkie ale bardzo urokliwe miasteczko ze starówką wpisaną na listę Unesco. Spacerujemy, oglądamy zabytkowe mury, podziwiamy ekskluzywne jachty.

Ruch w miasteczku jest bardzo duĹźy a jego największe nasilenie występuje na moście łączącym miasto z wyspą Ciovo. Przegrzani do granic moĹźliwości jemy lody na starĂłwce pełnej wąskich uliczek i decydujemy się na powrĂłt na kemping. W drodze powrotnej mijamy Włocha na SC59 zapakowanej jak GoldWing (rĂłwnieĹź z pasaĹźerką) – podbudowuje nas to – nie tylko my wykorzystujemy czasem sporta nie do końca zgodnie z przeznaczeniem. Przy kolacji rozstawiamy mapy i ustalamy wstępny plan na jutro – jedziemy do Zadaru. Pakujemy się wieczorem Ĺźeby rano mieć mniej roboty. Idziemy na krĂłtki spacer po okolicy, oglądamy sprzęty miejscowych, ktĂłre w większości są pozbawione tablic rejestracyjnych a obowiązkowym strojem motocyklisty są adidasy, spodenki i koszulki. Kładziemy się spać. Noc jest dość chłodna więc korzystamy z kocy termicznych (tanie ok.2zł, mają małe gabaryty i faktycznie ocieplają – jedyny minus to , Ĺźe szeleszczą strasznie).

Dzień piąty

ciąg dalszy na następnej stronie...

STRONY: 1 | 2

Copyright (c) 2007-2022 by Tytus, Serwis FireBlade.pl , All rights reserved - Wszelkie prawa zastrzeĹźone

HONDA FIREBLADE | CBR 1000RR | CBR 954RR | CBR 929RR | CBR 900RR | SC82 | SC77 | SC59 | SC57 | SC50 | SC44 | SC33 | SC28