WYPRAWY
FILMY

Follow @fireblade_pl

WYPRAWA CHORWACJA 2010 2/2

opis przesłany przez: Marcin Lubecki (marcinSC33)

wyświetlono: 10615 razy

... ciąg dalszy opisu ze strony pierwszej

Dzień piąty

Regulujemy rachunek za kemping i wyjeżdżamy około 6 rano. Kierujemy się w kierunku Zadaru magistralą adriatycką. Po lewej ciągle widzimy morze a po prawej wyższe lub niższe góry. Mijamy pospiesznie Trogir, Primosten (pięknie umiejscowiony na półwyspie).

Robimy postój w Sibeniku zastanawiając się czy nie odwiedzić Parku Narodowego KRK (rzeka KRK tworzy na terenie parku bardzo dużą ilość przepięknych wodospadów). Ponieważ z Sibeniku do Parku KRK jest około 20km decydujemy się podjechać. Niestety bramy są jeszcze zamknięte, musimy czekać godzinę do otwarcia. Podsumowując za i przeciw (cena biletu też dość wysoka plus czas oczekiwania i gorąco) decydujemy się odpuścić ten punkt i dotrzeć jak najszybciej do Zadaru. Wracamy na właściwą drogę, mijamy Vodice i robimy przerwę na śniadanie nad morzem przed Biogradem. Dzika kamienista plaża okazuje się najmniej trafionym miejscem ze względu na wszechobecny syf (pełno wszelkiego rodzaju papierków, opakowań itd.). Szybko oddalamy się z tego miejsca, które niczym nie przypominało pięknej Chorwacji z folderu w biurze turystycznym. Po kilkudziesięciu kilometrach jesteśmy w Zadarze. Zaczynamy poszukiwania kwatery pytając miejscowego motocyklistę (standardowo z nieczytelną tablicą, w adidasach ale miał nawet kask i kurtkę więc ten z ambitniejszych :D). Biker okazuje się bardzo chętny do pomocy, prowadzi nas parę kilometrów przez miasto na kemping Borik gdzie jednak nie mają dla nas miejsca. Na szczęście w okolicy kempingu jest mnóstwo prywatnych kwater i mniej więcej po godzinie meldujemy się w dwóch osobnych pokojach w bardzo fajnym standardzie. Jesteśmy ogromnie zgrzani więc szybki prysznic, rozpakowanie bagaży i relaksująca kąpiel w morzu. Jako, że nie jesteśmy typami plażowiczów wystarcza nam dwie godzinki takich atrakcji i śmigamy na miasto. Zadar robi na nas wrażenie trochę zaniedbanego, przemysłowego, portowego miasta. Jadąc nabrzeżem docieramy do centrum, w którym zwiedzamy pozostałości rzymskiego forum oraz innych budowli rzymskich, kilka zabytkowych kościołów. Stare miasto otoczone jest bramami bodajże z dwóch stron.

Od polskich turystĂłw usłyszeliśmy , Ĺźe warto zobaczyć a właściwie usłyszeć organy wodne wbudowane w nabrzeĹźe niedaleko przystani promowej. Szukamy tego ciekawego miejsca dość długo aĹź w końcu natrafiamy. W praktyce okazuje się, Ĺźe jest to system kamiennych stopni w nabrzeĹźu, gdzie wpływająca morska woda powoduje wytwarzanie dÄ˝więkĂłw o róşnej częstotliwości. Odwiedzamy to miejsce jeszcze kilka razy o róşnych porach dnia i stwierdzamy, Ĺźe ma ono swĂłj niepowtarzalny urok. Wieczorem wpatrując się w piękny zachĂłd słońca przy wzburzonym morzu moĹźna usłyszeć niepowtarzalny koncert. Po zwiedzeniu wszystkich pozycji z naszego przewodnika udajemy się na kawę i pizzę (to najtańsze danie w chorwackim menu jak zauwaĹźyliśmy – wszędzie jest smaczna). Do wieczora szwędamy się po okolicy i oczywiście wracamy posłuchać dÄ˝więkĂłw morza o zachodzie słońca.

Ciekawostką jest, Ĺźe kaski na czas związania ciągle pozostawiamy bez zapięć na motocyklach jak większość motocyklistĂłw tutaj (jest nawet przywieszony na lusterku Yamahy FZ1 Arai RX7GP za ok. 3000zł i nikt go specjalnie nie ma ochoty „zajumać” choć stoi tak od rana do wieczora). Decydujemy się na pozostanie tutaj jeszcze przez jeden dzień. Plan jest taki Ĺźeby wybrać się jutro na wyspę Pag albo na kilkugodzinny rejs po archipelagu wysp kornati (koszt ok.30E od osoby z wyĹźywieniem).

Dzień szósty

Zmęczeni wczorajszym zwiedzaniem śpimy dość długo rezygnując tym samym z rejsu na archipelag wysepek Kornati. Wszyscy mamy chęć gdzieś popłynąć więc jedziemy do przystani promowej, kupujemy bilety do Preko. Preko to miejscowość na pobliskiej wyspie Ugljan – około 20 minut promem od Zadaru (koszt w przeliczeniu z kun chorwackich to około 3E/os w jedną stronę). Zostawiamy motocykle na parkingu i śmigamy promem na wyspę. W Preko spędzamy kilka godzin pływając w morzu i ogĂłlnie leniuchując.

Standardowo idziemy na pizzę. Pierwszy raz spotykamy się także z dystrybutorami na stacji benzynowej służącymi do tankowania skuterów wodnych (umiejscowionymi od strony wody w ten sposób, że goście podpływali skuterami). Około 17 wracamy do Zadaru (promy kursują co jakieś 40 minut, wiele osób pływa nimi np. do pracy). Po powrocie obmyślamy plan na kolejny dzień. Decydujemy się dotrzeć do wyspy KRK jadąc magistralą adriatycką więc musimy bardzo wcześnie wstać po raz kolejny. Pod wieczór jedziemy jeszcze na chwilę na molo popatrzeć na zachód słońca, posłuchać organów wodnych. Natrafiamy także na coś w rodzaju łodzi podwodnej oferującej komercyjne kursy po 15E/os/za 15 minut. Wracamy szybko na kwaterę i idziemy spać. Warto wspomnieć, że Chorwaci są bardzo gościnni, bez problemu korzystamy z kuchni, częstują nas piciem i pożyczamy jakieś przyprawy.

Dzień siódmy

Ruszamy około 6 rano – mimo , Ĺźe dzisiejsza trasa niezbyt długa , raptem ok.300km to jednak wiele osĂłb ostrzegało , Ĺźe bardzo wymagająca i męcząca. ÂŚmigamy pustymi drogami kierując się na miejscowość Starigrad i odtąd zaczynają się przepiękne widoki. Jesteśmy na Magistrali Adriatyckiej biegnącej praktycznie przez całe wybrzeĹźe Chorwacji po lewej stronie podziwiamy błękitny Adriatyk w tle widać wyspę o księżycowym krajobrazie – Pag (z naszego punktu widzenia krajobraz pustynny i lita skała ale robi wraĹźenie).

Kolejna większa miejscowość to Karlobag tu robi się juĹź totalnie bajecznie a winkle to czysta poezja, aĹź Ĺźal, Ĺźe nie mamy zbytnio moĹźliwości polatać na tym odcinku w ulubionym stylu. Odcinek Karlobag – Senj obfituje w cudowne widoki, klify sięgają kilkudziesięciu metrĂłw, po prawej mamy gĂłry Velebitu – surowe i dzikie. Zaludnienie na tym odcinku jest minimalne, moĹźna podsumować , Ĺźe przez kilkadziesiąt kilometrĂłw poza kilkoma większymi miejscowościami krajobraz nie skaĹźony jest ludzką egzystencją (widzieliśmy raptem kilka osad składających się z pojedynczych zabudowań – w większości sprawiających wraĹźenie pustostanu). Przed Senj szukamy zjazdu na Jablanac gdyĹź chcemy zobaczyć zatokę/fiord Zavratnica , w ktĂłrej spoczywa zatopiony wrak łodzi podwodnej. ZjeĹźdĹźamy zbyt szybko i dojeĹźdĹźamy około 1km drogą gruntową rodem z enduro do przepaści ogrodzonej drewnianymi barierkami – widok z tego miejsca jest magiczny.

Zostajemy chwilę podziwiamy wyspę Rab, Ĺźałujemy , Ĺźe nie mamy więcej czasu poniewaĹź warto byłoby popłynąć na nią promem i pozwiedzać. Wracamy do głównej drogi i po kilku kilometrach zjeĹźdĹźamy serpentynami do malutkiej (150osĂłb) ale przepięknej miejscowości Jablanac gdzie zatrzymujemy się pod restauracją/hotelem. Szybka rozmowa z właścicielem, ktĂłry udostępnia nam pomieszczenie na zapleczu abyśmy mogli bezpiecznie zostawić ekwipunek i przebrać się w wygodniejsze stroje. Po chwili zasuwamy ścieĹźką przyklejoną do zbocza gĂłr Velebitu ubrani w kąpielĂłwki. Droga do fiordu Zavratnica jest super kilka tuneli w skale i kilkanaście metrĂłw przepaści pod nami. Patrząc w dół co chwilę widzimy pływające, nurkujące osoby, wypasione mniej lub bardziej jachty… Ĺźyć nie umierać. Przy odrobinie szczęścia moĹźna zobaczyć Delfiny – my niestety aĹź tyle tego szczęścia nie mamy. Po 20 minutach marszu trafiamy na „ciecia” , ktĂłremu trzeba zapłacić rĂłwnowartość około 4E/os za moĹźliwość kontynuowania wycieczki. Jest to jedyna osoba w Chorwacji z jaką nic nie udało mi się utargować – twarda sztuka. Po zapłaceniu i przejściu kolejnych 300 metrĂłw ukazuje się nam bajkowy widok, zatoka otoczona wysokimi gĂłrami, zero ludzi, cisza, błękitna przezroczysta woda (widać dno na głębokość „na oko” ponad 10 metrĂłw). Miejsce moĹźna skwitować jednym komentarzem „mały raj na ziemi”.

Podziwiamy wrak łodzi podwodnej , ktĂłry nie robi na nas większego wraĹźenia – aby naprawdę go obejrzeć trzeba nurkować. Spędzamy w tym urokliwym miejscu chwilę i wracamy przeĹźywając to co zobaczyliśmy. W geście wdzięczności za uĹźyczoną nam gościnność zamawiamy pizzę u gościa przechowującego nasze graty. Po obiedzie ruszamy dalej i robimy przerwę w Senju. Szymek z Agą decydują się na drzemkę a ja z Eweliną najpierw chłodzimy się w morzu a póĽniej zwiedzamy miasteczko. Główna ulica sprawia bardzo fajne wraĹźenie ale po chwili spaceru stwierdzamy , Ĺźe wszystko obok jest zaniedbane, brudne i sprawia niezbyt fajne wraĹźenie. Wdrapujemy się na wzgĂłrze, gdzie znajduje się twierdza Nehaj. Widok na okolicę jest super, cykamy fotki panoramy.

Sama twierdza robi na nas słabe wraĹźenie więc odpuszczamy jej zwiedzanie. Około 16 tankujemy do pełna i ruszamy dalej, mamy ok.100km do celu – wyspy i miasta KRK. Mijamy pospiesznie Crkvenice, Novi Vinodolski i meldujemy się na bramkach aby zapłacić za przejazd mostem na wyspę KRK ok.1,5km kosztuje jakieś 2E. Konstrukcja robi wraĹźenie, wieje lekki wiatr, kilkadziesiąt metrĂłw niĹźej morze…jest fajnie. Po kolejnych 25km znajdujemy się w mieście KRK gdzie szukamy noclegu. Pierwszy raz pytamy w agencji turystycznej, ktĂłra proponuje dwa pokoje dwuosobowe w bardzo oddalonych od siebie częściach miasteczka za 20E/os. Oczywiście szybko im dziękujemy i kilkadziesiąt metrĂłw dalej załatwiamy od ręki kwaterę 2 pokojową za 50E/4os. Właściciel jest bardzo miłym gościem, rozmawiamy – mĂłwi łamaną polszczyzną, okazuje się, Ĺźe jego syn ma Ĺźonę z Krakowa. PoniewaĹź dość pĂłzno docieramy na zwiedzanie nie zostaje nam zbyt wiele czasu. Robimy dwugodzinny wypad do centrum, spacer, zamoczenie nĂłg w morzu, kolacja. Miejscowi sprzedają tutejsze specjały, częstują rakiją. Sama wyspa jak i miejscowość nie robi większego wraĹźenia na nas. Około 22 wracamy na nocleg i ustalamy plan na jutro…dojechać w okolice Budapesztu. Jeśli starczy czasu planujemy odwiedzić oceanarium i wyskoczyć na miasto nocą. Siłą rzeczy Ĺźeby zrealizować zamierzenia musimy wstać szybko.

Dzień ósmy

Wstajemy o 4:30 i przed 5:00 wyjeĹźdĹźamy. Wyspę KRK przejeĹźdĹźamy w ciemnościach, po około 25km mijamy most łączący ją ze stałym lądem (wieje jak w poprzednią stronę). Przez kilka mniejszych miejscowości jedziemy w stronę autostrady. PoniewaĹź jest jeszcze ciemno ciężko połapać winkle na gĂłrskiej drodze ale jakoś nam się to udaje. Wpadamy na autostradę, szybkie tankowanie, kawa i ooogień w stronę Węgier. Około 9:00 jesteśmy w Letenye na granicy. Robimy krĂłtki postĂłj, ustalamy , Ĺźe jeĹźeli będziemy mieli dobry czas do Budapesztu to szukamy oceanarium i idziemy zwiedzać a pĂłzniej szukamy noclegu jak najbliĹźej miasta Ĺźeby obejrzeć je nocą. Pusta Węgierska autostrada sprzyja uzyskaniu dobrego czasu przelotu więc śmigamy cały czas w granicach 160-180km/h stając tylko na tankowanie. Momentami odwijamy nieco więcej ale obładowani do granic mamy kiepskie warunki (z dwoma sakwami i pasaĹźerką moto nieco inaczej reaguje na boczne wiatry i inne czynniki) – mimo wszystko pojawiają się czasem cyfry 240km/h (co szczegĂłlnie dla Szymka wyposaĹźonego w piętrową torbę na bak kończącą się pod brodą jest duĹźym wyczynem). W ekspresowym tempie jesteśmy około 12:00 w Budapeszcie. Według planu najpierw zjeĹźdĹźamy z obwodnicy aby dotrzeć do oceanarium. W znalezieniu tego miejsca pomaga nam chłopak na DT80 , ktĂłry podprowadza nas niemal pod same drzwi i udziela pomocnych wskazĂłwek. Po chwili namysłu i jego zapewnieniach , Ĺźe w tej części miasta jest bezpiecznie przebieramy się na podziemnym parkingu Tesco i mniej wartościowe graty zostawiamy w sakwach na motocyklach. W recepcji oceanarium zostawiamy kaski, kombinezony, buty itd. O moĹźliwość depozytu pytałem z Eweliną więc jak przynieśliśmy 4 komplety ubrań motocyklowych to trochę się pani zdziwiła ilością gratĂłw (szczerze mĂłwiąc w małym pomieszczeniu ledwo się to jej zmieściło…). Oceanarium okazało się dość małe ale najbardziej zaleĹźało nam na rekinach, ktĂłre oglądaliśmy z podziwem przez godzinę więc zadowoliło nasze oczekiwania.

Po zakończeniu zwiedzania udaliśmy się po odbiĂłr garderoby motocyklowej – miła pani z depozytu kazała zaczekać, po czym z zaplecza wyjechała wĂłzkiem z Tesco, w ktĂłrym bezładnie poukładane były nasze kombinezony, kaski, buty. Wyglądało to dość ekstremalnie buty powkładane do kaskĂłw :D nie wiedzieliśmy czy się śmiać czy ją opieprzać. Po powrocie do motocykli okazało się, Ĺźe nasz kolega na DT80 miał rację nic nie zginęło mimo, Ĺźe odpięcie torby na bak nie stanowiłoby problemu dla chętnego.

Wskakujemy niechętnie w kombinezony mimo temperatury około 30 stopni i lecimy obwodnicą układając plan gdzie tu znaleĽć miejsce do spania w rozsądnej kasie? Po odwiedzeniu ekstremalnie zasyfionego Hostelu dla tirowcĂłw i pięknego hotelu po 30E od osoby stwierdzamy , Ĺźe trzeba szukać nadal. PrzejeĹźdĹźamy całą obwodnicę i zatrzymujemy się na wysokości miejscowości Mogyarod gdzie znajduje się słynny Hungaroring. Dziewczyny zostają w barze przy autostradzie a my szukamy noclegu w wiosce – zajmuje nam to z godzinę ale w końcu znajdujemy pensjonacik z super warunkami (jest nawet Klima) po 12,5E/osoba. Lokalizacja teĹź jest super, jakieś 15km do centrum i ok.6km na Hungaroring. Wracamy po dziewczyny, szybki prysznic, zakupy w lokalnym sklepie, kolacja, chwila odpoczynku. Około 19:00 juĹź bez kombinezonĂłw, ubrani „po cywilnemu” jedziemy podziwiać centrum Budapesztu. Robimy kilka przystankĂłw w newralgicznych punktach: Pomnik Tysiąclecia, Plac BohaterĂłw, Zamek Vajdahunyadvar, Mosty (łańcuchowy, ElĹźbiety), WzgĂłrze Zamkowe. Miasto szczegĂłlnie nocą jest przepiękne!

,

Około 23 okrutnie zmęczeni zawijamy się na nocleg. Niestety brak nawigacji daje znać o sobie, posiłkujemy się mapą i po raz kolejny ktoś przychodzi z pomocą. Spotkany na stacji benzynowej Węgier na nowej CB1000R bez zastanowienia kaĹźe jechać za sobą i wyprowadza nas do obwodnicy. Stojąc obok siebie na światłach rozmawiamy praktycznie za kaĹźdym razem…pada fajne pytanie „z polski w takich ciuchach przyjechaliście?”(my w jeansach, koszulkach, adidasach, dziewczyny w klapkach, spodenkach). Jesteśmy wdzięczni gościowi , Ĺźe nam pomĂłgł ale momentami nie mogliśmy nadążyć (Szymek z non stop otwartą ciemną szybą niewiele widział a ze mnie wiatr mało nie ściągnął koszulki). Niestety do jazdy powyĹźej 160km/h ktoś wymyślił inne ciuchy :D. Dziękujemy gościowi za pomoc i zapraszamy do Polski – jest „hardkorem” więc mu się na pewno u nas spodoba. Padnięci zasypiamy od razu.

Dzień dziewiąty

ÂŚpimy do oporu (w praktyce około 10:00 jesteśmy gotowi do drogi). Lecimy spojrzeć na legendarny Hungaroring gdzie trwają przygotowania do Formuły1. Kilka szybkich fotek - postanowienie , Ĺźe kiedyś przyjedziemy tutaj polatać na moto. Wracamy przez wioskę do autostrady i jedziemy w stronę Miszkolca (ostatni fajny, szybki odcinek drogi). Miejscami kropi, psuje się pogoda ale udaje nam się uciec przed deszczem. Około 13:00 przejeĹźdĹźamy granicę w Senie…zaczyna się preclowanie przez Słowację (niegdyś mega przyjazny dla motocyklistĂłw kraj , ktĂłry bardzo lubiłem po wprowadzeniu euro i mega wysokich mandatĂłw stał się totalnie antymotocyklowy…w 2009r za przekroczenie o 20km/h chcieli mi dać 200E „pokutu”). Mimo antymotocyklowych obyczajĂłw tutejszej drogĂłwki dość szybko, bezproblemowo dojeĹźdĹźamy do Svidnika gdzie zastaje nas mega ulewa. Tutaj rozstajemy się poniewaĹź my mamy pełne przeciwdeszczĂłwki i tylko 70km do domu a Szymek z Agą co najmniej 150km. DojeĹźdĹźamy do domu bezpiecznie pełni wraĹźeń, wspaniałych widokĂłw, wspomnień.

Podsumowanie:

- Przejechaliśmy ok.3000-3200km. Dzienne przebiegi wahały się od 100 - 700km.
- Wydaliśmy na całym wyjeÄ˝dzie ok.2500-2600zł (licząc 9dni za dwie osoby). Oczywiście nie wliczając kosztĂłw przygotowania motocykla, ktĂłre obniĹźyliśmy zakładając na koła jak zawsze potorĂłwki Metzelera Racetek’a Interact po 250zł/komplet (wytrzymały spokojnie ok.5000km do wymiany).
- Sprzęty zazwyczaj noclegowały w bezpiecznych warunkach dla pewności wziąłem masywnego U-Locka, którym spinaliśmy je na noc.
- Jeśli ktoś ma jakieś pytania to bardzo chętnie odpowiem – zapraszam na PW.

W tym roku również planujemy jakieś wakacje na moto jeśli tylko fundusze pozwolą - opcji jest kilka ale najbardziej prawdopodobne to:

1. Chorwacja część II – Makarska , Biokovo , Dubrovnik , Kotor , chcielibyśmy teĹź zahaczyć o Słowenię.
2. Alpejskie przełęcze – Passo di Stelvio , Grossglockner Strasse , reszta trasy do uzgodnienia.

Termin 16-30.07.2011 , czas trwania wyprawy zależny od zasobów finansowych oraz konfiguracji trasy (realnie 10-12dni). Jeśli ktoś byłby chętny się przyłączyć do nas albo miał jakieś pytania na temat planowanych czy wcześniejszych wyjazdów to serdecznie zapraszam na pw lub gg bardzo chętnie odpowiem.

STRONY: 1 | 2

Copyright (c) 2007-2022 by Tytus, Serwis FireBlade.pl , All rights reserved - Wszelkie prawa zastrzeĹźone

HONDA FIREBLADE | CBR 1000RR | CBR 954RR | CBR 929RR | CBR 900RR | SC82 | SC77 | SC59 | SC57 | SC50 | SC44 | SC33 | SC28